De Audi 100 C3 werd beschouwd als tijdloos, volwassen en een beetje saai. Behalve met een vijfcilinder turbo, een uiterlijk ergens tussen sedan en stationcar als “Avant” en het achtervoegsel “Sport”. Toen werd de Audi 100 een Quattro-kogel met opbergruimte en sportwagenflair.
Inhoudsopgave
Vierwielaangedreven stationwagen met 220 pk!
Een hees geratel, wat alleen een vijfcilinder kan. Een turbo fluit zachtjes. Wat op het eerste gezicht lijkt op de zwierige middenklasse-aanwinst van een middelbare scholier, is een 220 pk sterke kogel met Porsche-achtige acceleratie. Een geheel zelfstandig ding, nog aanwezig in het dagelijks verkeer en toch niet ouderwets. Misschien nooit. En dat ondanks dat de eerste exemplaren van de Audi 100 Type 44 al geruime tijd met een H-kenteken de wereld rondrijden. Fijne stationwagens heten “Avant” en hebben Quattro. Wie had dat toen geloofd?
In 1982 werd de compleet nieuwe Audi 100 aan de vakpers gepresenteerd, wigvormig, soepel en met een recordbrekende luchtweerstandscoëfficiënt van 0,3. Tot dan toe lachte men bij BMW en Mercedes zacht om de drukte in Wolfsburg, Ingolstadt en Neckarsulm, maar nu was er een lichte bleekheid op hun gezichten. De Audi, die de concurrentie qua techniek en design ver voor was, verkocht meteen briljant en ging vooral in Oostenrijk en Zwitserland als warme broodjes over de toonbank als Quattro met permanente vierwielaandrijving.
Avant – meer een shooting brake dan een stationwagen
Deze grote bak met enorme capaciteit worden nog steeds “Avant” genoemd. Wat de BMW heeft zijn “Touring”, de Ford zijn “Tournament”, de Mercedes zijn “T-Model” en de Opel zijn “Caravan” was de “Avant” van de Audi. De verlenging van het dak van de sedan naar achteren was bijna geniaal, maar zonder de klassieke steile rand van een stationwagen op te tillen. Een Type 44 Avant Quattro was meer een shooting brake of fastback dan een stationwagen. Sportief, tijdloos elegant en zelfs compleet uitgerust met een uiterst aangenaam understatement. In die tijd kon je voor de opera verschijnen zonder als snob te worden beschouwd. Hij kwam langs op de linkerbaan van de snelweg zonder ingebouwde voorrang. En toch passeerde hij je net zo snel, zo niet sneller dan de concurrentie.
Discreet en sportief tot op de laatste schroef
Ons exemplaar is een zeldzame Quattro met de 2.3 liter vijfcilinder motor, turbocharged en de “Sport” uitvoering. Het is dus al een ongelooflijk krachtig voertuig af fabriek, dat nog steeds een beetje speelruimte biedt. Dit motorconcept is en blijft een legende, aangezien het oorspronkelijk een constructief laatste redmiddel was omdat de auto’s geen plaats hadden voor een prestigieuze zescilindermotor onder de platte motorkap. Dus werd er nog één op de vertrouwde viercilinder geflensd. De motor wordt met voldoende zorg als onverwoestbaar beschouwd. Nu blijft er niet veel meer over om je eigen persoonlijke maatstaf van perfectie te stellen, het algehele kunstwerk is al perfect af fabriek, van de licht uitlopende spatborden (“Sport”) tot het uitlaatsysteem – de Quattro laat discreet zien wat hij kan.
Subtiel maar alleen als je er niet om vraagt. We schakelen de eerste van de vijf versnellingen in, spelen wat met koppeling en gas en zijn dankzij de Quattro-tractie sneller de volgende bocht om dan dat we de camera kunnen ontgrendelen. Van binnen voelt hij helemaal niet aan als een “senior lerarenauto”, meer als een wat kleinere, gekrompen Audi V8. Grappig, net als bij de voorganger lijkt de hele cockpit uit een enkele fanbar te bestaan. Een verademing in de hogere middenklasse.
Veel ruimte, veel vermogen
De stoelen omsluiten het lichaam strak en stevig, wat ook nodig is, want de voortstuwing is robuust. Heel anders dan een achtcilinder met hoge capaciteit, meer als een hoogtoerige racewagen. Het gaat met hoge snelheid door zijstraten, over de stadsring tot achter de velden voor Hamburg. De turbo-stationwagen kleeft aan de weg – zowel de maag als het evenwichtsgevoel neigen meer naar de DTM dan naar een gezinsuitje. Hoewel dat zonder problemen zou kunnen, biedt de Audi veel ruimte voor vijf personen en veel bagage. De alleskunner, kleine vrachtwagen en sportwagen in één.
Problematische situatie met reserveonderdelen
“De meest gestroomlijnde” kwam met veel kleine details die hem uniek maakten in zijn klasse. Rubberen lippen onder de motorkap, die over de ruitenwissers omhoog werd getrokken. Ingelijmde voor- en achterruiten en vlakke zijruiten, vanaf de facelift ook naadloos aansluitende deurklinken en volledig gegalvaniseerd om oudemansroest te voorkomen. Hij werd een auto voor de lange termijn. Helaas is de fabrikant voor veel belangrijke onderdelen al gestopt met het leveren van reserveonderdelen, een bekend probleem. Veel bekende fabrikanten produceren echter nog steeds reserveonderdelen in OEM-kwaliteit, dus neem gerust contact met ons op voor alles wat u nodig heeft.
Zijn gedurfde vorm bracht de Audi Avant zelfs in de klassieke stationwagenlanden Frankrijk en Zweden verrassende successen en deed de Mercedes-stationwagen er ouderwets uitzien. Een woord als ‘lifestyle’ bestond in deze context nog niet, maar de reclame benadrukte toch dat de Audi ‘een stationwagen was voor het vervoeren van diamanten koffers en kaviaarblikjes’. Cool.
Auteur: Jens Tanz – Sandmann
Audi 100 Turbo Quattro Avant Sport
Bouwjaar: 1991
Motor: Vijfcilinder rij
Cilinderinhoud: 2.226 cc
Vermogen: 121 KW (165 PK)
Maximaal koppel: 240 Nm
Transmissie: Vijf versnellingen
Aandrijving: Vierwielaandrijving permanent
Lengte/breedte/hoogte: 4792/ 1814/1422mm
Leeggewicht: 1180 kg
Acceleratie: 0 -100km/u: 9s
Topsnelheid: 218km/u
