De 124-serie, waarvan de eerste E-Klasse heette, wordt door puristen beschouwd als ‘de laatste echte Mercedes’. Of dat waar is weten we vandaag niet, maar wat de klassieke duurloper vandaag nog kan, gaan we tijdens een proefrit uitproberen.
Inhoudsopgave
Mercedes: een opvolger van het miljoenenmodel
In Sindelfingen en Bremen werden in de jaren 80 nog machines uit massief materiaal gefreesd. De monopoliepositie in de hogere middenklasse die de 123 nog had, werd langzaam verwaterd door nieuwe modellen van andere fabrikanten – maar iedereen die in Duitsland iets had bereikt, ‘trakteerde’ zichzelf nog steeds op een Mercedes-Benz. En vanaf 1984 kreeg je een functioneel, netjes, robuust en betrouwbaar voertuig, optisch gebaseerd op de succesvolle 190 “Baby Benz” en met een initiële C- waarde van 0,29! In 1982 werd nog steeds gedacht dat de nieuw geïntroduceerde Audi 100 een weerstandscoëfficiënt van 0,3 had die niet kon worden overtroffen.
Aanvankelijk werd in Sindelfingen alleen de sedan geproduceerd en werd een nieuwe modelserie met drie dieselmotoren (4, 5 en 6 cilinders) op de fabrieksvloer geduwd, speciaal voor taxichauffeurs. De royale afmetingen van de carrosserie spraken zowel over de beschikbare ruimte binnenin als over het gemak van reparatie. De voorkamerdieselmotoren waren uitgerust met robuuste Bosch-lijninjectiepompen; ze zouden op alles kunnen draaien (behalve op margarine). Toen de brandstofprijs steeg, waren de branders van plantaardige olie bijzonder blij. In de zomer zou u het goede spul tenminste zonder enige aanpassingen in de tank van de W 124 kunnen gieten. Hij stak hem schoon aan. Toch mocht het niet.
Mercedes: Eén voor allen
De tijd van visuele verschillen tussen de verschillende motorvarianten was met de 124-serie voorbij. Uiterlijk kon je de zescilinder alleen van de viercilinder onderscheiden door de dubbele fluit aan de achterkant, en de 300 Diesel had zijventilatieopeningen in de voorschort. Dat was een understatement. Bekende uitrustingslijnen als ‘Elegance’ of ‘Avant Garde’ zoals in de opvolger W 210 bestonden hier nog niet; het basismodel en zijn motor beschikten over de bekende, lange lijst met extra’s die besteld konden worden. Dit maakt de verschillende varianten die vandaag de dag nog rondrijden behoorlijk gevarieerd en soms vreemd.
Er waren voertuigen met airconditioning, maar raamkrukken in plaats van elektrische ramen. Of wel met stuurbekrachtiging en een schuifdak, maar geen radio. Gekleurde stoffen en kunststoffen kunnen worden gecombineerd met zebrano, wortelhout of zelfs vogeloogesdoorn! En na de sedan kwamen langzamerhand alle denkbare andere carrosserievarianten. Het T-model (S 124), een coupé (C 124), een cabriolet (A 124) en zelfs een officiële lange versie met zes deuren (V 124), inmiddels allemaal gewilde verzamelobjecten. De ‘standaard Daimler’ waren de 200 en 230. Vandaag zitten we in een 260-in-lijn zescilinder uit 1988 met schamele uitrusting – maar wel airconditioning!
Tic Tac Toe – Zes op rij
De hoogtijdagen van de eerste E-Klasse, waarin deze goedkoop werd gekocht en ‘opgereden’, zijn al lang voorbij. Je vraagt je dan ook af hoe lang het duurde voordat sommige modellen echt warm werden. De eerste serie wordt nu als de robuuster beschouwd. Je herkent ze aan de ontbrekende zijpanelen aan de deurranden, de zogenaamde ‘Sacco-planken’ (liefkozend verwijzend naar de toenmalige briljante hoofdontwerper). Het was toen nog de ‘middenklasse’. Bij de eerste facelift in 1989 werd het voertuig van binnen en buiten aangepast, bij de tweede facelift in 1993 kwam de term E-Klasse – en daarmee de watergedragen lakken en de bekende roestrampen op veel voertuigen.
De 12-kleppen M 103 is een stoïcijns betrouwbaar werkpaard met een fijne soepele loop. De in de lengterichting geplaatste zescilindermotor werkt krachtig onder de motorkap, drijft de boot comfortabel vooruit maar geniet ook van een flinke slok super. Geen E10 trouwens. Het luchtfilter heeft de afmetingen van een voetbalstadion, en al het andere lijkt hier nogal groot. Dat voelt op de één of andere manier goed en straalt passieve geborgenheid uit. Er zitten nauwelijks actieve mensen in deze auto. ABS is aan boord, maar de eerste eigenaar wilde kennelijk geen airbags.
Opa’s fauteuil
Ze zijn een klasse apart, de stoelen in de Sindelfingse limousines uit de jaren 80. Hij zit niet ongemakkelijk, op de één of andere manier zakelijk, op veerkernen zoals in de woonkamer van je grootouders. Maar op de een of andere manier ook steriel. Het gehele interieur van de 124-serie is sober, bijna ascetisch eenvoudig en perfect op elkaar afgestemd. Fans vieren dit, maar persoonlijk houd ik er niet van om erin te zitten of er de hele tijd naar te kijken. Het is mij te droog, het druipt van de Duitse ambtenarij. Maar ik ben ook anders. De voorganger W 123 was voor mij te barok. Er is altijd wel wat.
Reserveonderdelen voor een W 124 (of varianten daarvan) zijn vandaag de dag nog steeds zo gemakkelijk te verkrijgen dat u er in het dagelijks leven gemakkelijk mee kunt rijden. Van draagarmen tot remschijven tot uitlaatonderdelen, je kunt nog steeds alles krijgen wat betreft de accessoires. Geen wonder dat van de ruim 2,5 miljoen geproduceerde voertuigen er nog steeds een verrassend aantal rondrijdt. Er moet belangrijke aandacht worden besteed aan roest. Afhankelijk van de staat van zorg heeft ‘de laatste echte Mercedes’ de neiging volledig uit elkaar te vallen of volkomen gezond te zijn. Alles is mogelijk.
W 124 is het ontspannen leven van alledag
Wie te veel geld heeft, kijkt naar een 500 E (of, na de nomenclatuurwijziging, E 500), die in samenwerking met Porsche werd geassembleerd met zijn krachtige V8. De verbrede spatborden pasten niet op de lopende band in Sindelfingen. Ze zijn echt spectaculair, maar ze kosten ook net zoveel als een eengezinswoning. Alle anderen zijn het eens met een zuinige 230 en genieten voortaan van het rijgemak zonder piepjes of knipperen. Schitterend.
Auteur: Jens Tanz – Sandmann
Mercedes-Benz E-Klasse (W 124)
Carrosserieversies: sedan, stationwagen, cabriolet, coupé, lange sedan
Mengselmotoren: 2,0-6,0 liter (77-280 kW)
Dieselmotoren: 2,0-3,0 liter (53-108 kW)
Lengte/breedte/hoogte: 4.655/1.740/1.425 mm
Leeggewicht: 1.300 kg
Productieperiode: 1984-1997
