Sommige auto’s zijn de afgelopen 30 jaar niet meer weg te denken uit het straatbeeld. De Opel Kadett is er nog steeds één van.
Een auto voor de massa
Toen de Opel Kadett E in 1984 zijn hoekige voorganger, de D, verving, moesten de ogen van de klanten eerst wennen aan een aantal echt ongebruikelijke rondingen en een vreemd plastic rooster dat doorliep tot in de bumper. Niet iedereen vond dit gemakkelijk; toen ik jonger was, was ik zo’n twijfelaar. De pers noemde de auto, die meer dan 1200 uur in de windtunnel was geoptimaliseerd, een ‘windei’, maar prees de goede CW-waarde van 0,32. Na de facelift in 1989 zag de voorkant er wat mooier uit. De compacte auto met voorwielaandrijving was – op de één of andere manier – in hart en nieren een echte Opel, technisch gezien niet veel anders dan zijn populaire en geavanceerde voorganger en vooral onverslaanbaar qua veelzijdigheid.
De Opel Kadett als wonder van transformatie
Bij zijn introductie paste de Opel Kadett E in de tijdgeest als typische hatchback met drie of vijf deuren of als stationwagen, die in Rüsselsheim traditioneel een ‘caravan’ wordt genoemd. Hij was bovendien alleen leverbaar met drie deuren, wat tegenwoordig niet oncool is. De driedeurs caravan was ook leverbaar als bestelwagen zonder zijramen aan de achterzijde, met voldoende ruimte voor het eigen bedrijfslogo. Op deze basis produceerde Opel tussen 1986 en 1994 de “Combo” met een hoger dak, bladveren en een achterdeur. In 1985 werd er een vijfdeurs notchback (“Formheck”) aan toegevoegd. Vanaf 1987 werd de cabriolet gebouwd door Bertone.
Als er maar geen roest was
Zoals bij bijna alle auto’s uit de jaren 80 en 90 stond corrosiebescherming bij de Opel Kadett nog in de kinderschoenen. Op de natte Duitse wegen werd in de winter niet spaarzaam met zout gestrooid. Dit bijtende mengsel had de neiging zich in sommige bochten af te zetten, vooral op de E-Kadett. Na een paar jaar bleek dat de achterste wielkasten simpelweg verroest waren. De lampenkappen aan de voorkant bleken watervangers te zijn en de ophanging van de achterbumper roestte een tijdje onopgemerkt door het opspattende water. De dorpels aan de voorkant en de onderkant van de deuren smolten letterlijk samen.
De naaimachines onder de compacten
In de scène wordt vaak verwezen naar het verleden van Opel, toen Adam Opel zo’n 160 jaar geleden nog naaimachines produceerde. Ondertussen waren de harten van wat toen het grootste Duitse autobedrijf was, van staal en brandden ze op benzine – en dat deden ze heel betrouwbaar. De viercilindermotoren van de Kadett E variëren van de kleine 1.2S met 55 pk tot de 2.0 GSI 16V met 150 pk, de dieselmotoren van de 1.6D met 54 pk tot de 1.7TD met 82 pk, waarbij de turbodiesels een ontwikkeling van Isuzu zijn. Van alle motoren wordt gezegd dat ze een bijbels rendement hebben, zelfs onder zware omstandigheden, maar het typische olieverlies dat Opel met het ouder worden ervaart, is overal terug te vinden. Maar de meeste modellen waren al doorgeroest en lagen op het autokerkhof.
Rijdt als op rails
Het chassis van de Opel Kadett E werd grotendeels overgenomen van dat van zijn voorganger. De onafhankelijke ophanging met MacPherson-veerpoten met lagere draagarmen aan de voorzijde en een torsieas aan de achterzijde waren robuust en hadden hun waarde bewezen. Om vooruitgang te boeken, werden er handgeschakelde vier- en vijfversnellingsbakken aan de motoren bevestigd. Bij sommige motoren kon een automatische transmissie met drie versnellingen van GM (THM 125) worden besteld.
Opel Kadett GSI als sportief topmodel
Als hatchback en cabriolet was de GSI (Grand Sport Injection) een directe concurrent van de Golf II GTI. Zelfs met de aanvankelijk ingebouwde 1,8 liter motor was het lichte voertuig al een kleine raket. Met de 2.0 motoren (C20NE met, 20SEH zonder katalysator) vanaf modeljaar 1987 was het een kleine racewagen. Dankzij de diepere skirts en de geoptimaliseerde spoilers behaalde de kleine sportwagen zelfs een nog betere CW-waarde van 0,3 en doorbrak daarmee moeiteloos de destijds magische grens van 200 km/u. De GSI verleidt ook met zijn inmiddels erg coole, maar later ook erg controversiële digitale instrumentarium en een aantal stijlvolle interieurdetails.
Helmut Schmidt had smaak
Ons foto-object werd van 1991 tot 1996 bestuurd door voormalig bondskanselier Helmut Schmidt. En nu is ie te bewonderen bij Opel Classic in Rüsselsheim. Met gedempte kleuren, zowel van binnen als van buiten, oogt het voertuig, dat af-fabriek is voorzien van een subtiele spoiler, staatsmanachtig en, gezien zijn omvang, bijna bescheiden. Schmidt bestelde de nieuwe auto met een handgeschakelde vijfversnellingsbak en genoot waarschijnlijk van het ingetogen comfort en de daadwerkelijke kofferbakruimte. De Opel Kadett GSI rijdt nog steeds als een moderne compacte auto. Maar hij heeft als voordeel dat hij niet zoveel elektronische snufjes en afleidende displays heeft.
Reserveonderdelen zijn gemakkelijk te verkrijgen
Het voordeel van een “verbruiksmodel”, dat binnen een modulair systeem al meer dan 3.779.000 keer is geleverd, is de blijvende goede levering van reserveonderdelen, zelfs na 30 jaar. Slijtageonderdelen zoals remmen, bougies, brandstoffilters of luchtfilters zijn in overvloed verkrijgbaar. Ook aanbouwdelen voor alle motoren, zoals dynamo’s, servopompen of chassiscomponenten zoals wiellagers en kogelgewrichten, zullen nog lange tijd verkrijgbaar zijn. Dus als je een gezonde E-Kadett kunt krijgen (zijn die er?) of er één vindt die al gerestaureerd is – grijp hem dan.
Auteur: Jens Tanz – Sandman
Opel Kadett E GSI (C20NE)
Bouwjaar: 1991
Motor: R4 benzine
Cilinderinhoud: 1.998ccm
Vermogen: 115 pk bij 6.000 tpm
Max. koppel: 195 Nm bij 4.800 tpm
Transmissie: handgeschakelde 5-versnellingsbak
Aandrijving: voorwielen
Lengte/breedte/hoogte: 3.998/1.663/1.410 mm
Leeggewicht: 945 kg
Acceleratie: 0-100 in 7,9 s
Topsnelheid: 217 km/u
Waarde: € 5.000 – € 9.000
